وحید نیشابوری

معیارکار رسانه ها و مطبوعات در کشور باید قانون اساسی و قانون مطبوعات باشد، دراصل ۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است:” نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند، مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشند. تفصیل آنرا قانون معین می‌کند.”

همچنین در ماده ۳ قانون مطلبوعات به صراحت به وظایف و شیوه کار رسانه ها اشاره شده است”مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم ومسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و‌به اطلاع  عموم برسانند.”

از طرفی در خصوص نوع برخورد مسئولین با رسانه ها در ماده ۴ قانون مطبوعات آمده است ” هیچ مقام دولتی و غیر دولتی حق ندارد برای چاپ مطلب یا مقاله‌ای در صدد اعمال فشار بر مطبوعات بر آید و یا به سانسور و کنترل‌نشریات مبادرت کند.”

در ماده ۶ قانون مطبوعات به صراحت به آزادی رسانه ها و حد و مرز آن تاکید شده است در این ماده آمده است:” نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی که دراین فصل مشخص می‌شوند آزادند.”

لذا با توجه به موارد مندرج در قوانین موجود، مدیران باید نسبت به نقد و عملکرد رسانه ها اندکی سعه صدر داشته و ظرفیت نقد پذیری خود را بالا ببرند.

بهتر است افرادی که به لحاظ شخصیتی نقد پذیر نیستند هیچ مسئولیتی را بر عهده نگیرد.